จากใจถึงกรณีคุ๊กกี้รันแห่งชาติ

รู้สึกสังเวชใจกับเคสคุ๊กกี้รันจังครับเห็นด่าโอเปเรเตอร์กันจัง ว่าจะไม่แสดงความเห็นละ เห็นมีการว่าการสมัรมันง่าย การสมัครบริการต่างๆคนไทยส่วนใหญ่รวมถึงตัวผมมักไม่ค่อยอ่านรายละเอียดเท่าไหร ประเด็นมันอยู่ที่
1.เด็กรู้ข้อมูลส่วนตัวของพ่อแม่ได้อย่างไร เลขที่บัตรประชาชน/บัตรเครดิตที่ใช้กระทำธุระกรรมปล่อยให้เด็กเข้าถึงง่ายๆได้เลยรึครับ
2.ลองใช้สามัญสำนึกว่าการกดซื้อของซ้ำๆ เป็นจำนวนที่ผิดปกติแล้วอ้างว่ารู้เท่าไม่ถึงการณ์มันฟังขึ้นรึเปล่า เจตนาที่อยู่เบื้องหลังคืออะไร  การที่ต้องกดยืนยันสองถึงสามครั้งก่อนที่การซื้อขายจะสำเร็จมันใช่การพลังเผลอรึมั้ย
3.ปกติทั่วไปการซื้ของที่ผิดพลาดเป็นได้ที่อยู่ในหลักไมเกินสิบหรือยี่สิบครั้งแต่นี่.......เกินธรรมดา
4.การซื้อครั้งนี้ไม่ใช่การซื้อกับAISนะครับแต่เป็นการซื้อกับบริษัทเจ้าของคุ๊กกี้รันโดยตรงโยผ่านหน้าร้านของgoogleและมีaisเป็นช่องทางเรียกเก็บค่าบริการ ดังนั้นAisไม่มีสิทธิ์กำหนดวงเงินเองนะครับจะต้องเป็นgoogleเป็นคนกำหนดเองครับ
5.เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเกิดจากพื้นฐานที่ว่าอยากได้ของๆคนอื่นฟรี ย้อนถามว่าถ้าเหตุการณ์เหล่านี้สำเร็จ บริษัทที่ให้บริการเกมส์เรียกเก็บเงินเนื่องจากมีการซื้อแต่ทางaisไม่สามารถเรียกเก็บได้โดดยอาศัยช่องว่างอะไรก็แล้วแต่ ความเสียหายเหล่านี้จะอยู่ที่ใครครับ
6.บ้านเรามันเมืองพุทธ เอ่ะอ่ะก็สงสารเด็ก เ็กไม่เคยผิด บ้านเราถึงมีฆาตกรในวัยเด็กอยู่เยอะ เอาผิดอะไรก็ไม่ได้ อย่างเคสนี้ถ้ามองลงลึกถึงรายละเอียดแล้ว เหตุเกิดจากเด็ก aisใจดีที่bufferส่วนนี้ไปแล้ว แต่เด็กควรได้รับการลงโทษบ้างเช่นห้ามใช้smartphoneจนกว่าจะบรรลุนิติภาวะมั้ย หรือจนกว่าจะมีรายได้เป็นของตนเองดีกว่ามั้ย การที่เด็กเล็กมากๆใช้สมาร์ทโฟนแพงๆหรือนานมันควรเป็นหน้าที่ใครในการดูแล หมดสมัยเลี้ยงลูกด้วยสมาร์ทโฟนแล้วครับ